adəm

<ər.> bax adam. Səcdə qıl yarə könül, baxma o zahid sözünə; Adəm ol, mətləbi qan, eyləmə şeytan ilə bəhs. S. Ə. Ş..

◊ Adəm alması anat. – qığırdağın çıxıq yeri; xirtdək. . . Adəm alması deyilən xirtdək sümüyündən heç bir əsər-əlamət görünməzdi. Ə. Ə.. Adəm oğlu – bəşər, insan, adam. Sənə kimdir adəm oğlu deyən? Allah! Allah! Allah! Bu sifətdə kim görübdür bəşəri cahan içində. Nəs.. Adəm övladı – insanlar, bəşəriyyət, insanlıq. . . O vaxtdan şeytan adəm övladının qəlbində qalıb, onu hər bir pislik tərəfinə çəkir. Ə. H.. Adəmdən xatəmə – dünyanın əmələ gəlməsindən bu günə kimi, heç bir vaxt. <Molla:> Adəmdən xatəmə görünməyib ki, bir nəfər rəiyyət oğlu bir xanzadənin üzünə ağ olsun. P. M..